2007 yapımı Aamir Khan (ben nedense Emir Han demeyi tercih ederim) başrollü bu film; disleksi olan bir çocuğun onu anlamayan ailesi, öğretmenleri ve arkadaşları arasında yitip giderken, varlığını ve yeteneklerini keşfeden bir öğretmeni sayesinde hakettiği başarıları kazanmasını anlatıyor.
Filmle ilgili paylaşmak istediğim birkaç nokta var. 1. si resim öğretmenimizin sınıfa ilk girişi:
"Çocukların dikkati nasıl çekilir/toplanır?" konulu, Öğretim Yöntem ve Teknikleri dersinde okutulması gereken 10 numaralı hareketler içeriyor. Anaokullarında ya da anasınıflarında çocuklarla bu türden coşmalar, kopmalar yaşama fırsatımız çok oluyor. Ancak ilkokul ve ortaokullarda nasıl karşılanır bilemiyorum.
Bunun dışında bir de bahsetmek istediğim 2. nokta şu:
Bu video (filmin bu kısmı yani) kahramanımız Ishaan'ın işadamı babası, okulun gözde öğrencisi abisi Yohann ve 3. sınıf öğrencisi küçük Ishaan'ın her sabah nasıl uyandığını-nasıl hazırlandığını; annenin de bu hazırlıklara katkılarını gösteren kısmı. Baba ve abi ne kadar disiplinli tavırlar içindeyse Ishaan o kadar keyfekeder.
Zaten matematik yazılısında bile 3*9=? sorusuna cevabı hayaller kurarak buluyor. Yatılı ve disiplinli bir okulda tembelliğine (?) çare bulacaklarını düşünen ailesi oğullarını giderek kaybettiğinin farkında değil aslında. Herkes çarkın dişlileri arasında kendine önemli bir yer edinmek zorunda mı? Film bunu da sorduruyor bize.
Allah'tan işte bu okula vekil gelen öğretmen, Ishaan'ın yaşadığı zorlukların nasıl çözüleceğinin ve ondaki üstün resim yeteneğinin farkına varıyor da Ishaanımız sönmekten kurtulan aksine ışıl ışıl parlayan bir yıldız oluyor. Diğer her çocuk gibi.
Nikumbh, okul sonrası Ishaan'la birebir çalışırken pek çok tanıdık yöntem görüyoruz: Kuma yazma, oyun hamuruyla harfler yapma, resimli metinler okuma, büyük satırlara yazı yazma vb. Bir eğitmen yeter ki bu soruna eğilmek istesin, öğrenemeyecek çocuk yoktur. (Ha bizdeki kalabalık sınıflar gerçeğini kesinlikle ve kesinlikle es geçmiyorum ama bazen sadece biraz daha fazla zaman, bu tür sorunları çözmeye bir adımdır) (Ayrıca 4+4+4le 1. sınıfa erken başlayan ve okuma-yazma öğrenemeyen çocuklar gerçeği ise başka bir post konusu)
Bu resim de sene sonunda okulda bir resim yarışması düzenleyen Nikumbh'un gözünden Ishaan.
Her çocuk özeldir, her çocuk önemsenmeyi hak ediyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder